Over Tineke
Ervaren HR-professional
Als we een tijdje samen op pad gaan omdat jij vitaler en krachtiger wilt zijn, dan is het belangrijk om te weten wie je reisgenoot is. Natuurlijk kan ik je dan vertellen hoe ik ruim 15 jaar gewerkt heb in ondersteunende, leidinggevende en adviserende functies, voordat ik in 2010 besloot mijn eigen bedrijf te starten. Welke opleidingen ik allemaal heb gevolgd en hoe ik sindsdien continue aan mijn eigen professionele en persoonlijke ontwikkeling werk. Hoe ik met VIA (Vasbinder Interim Advies) heel wat werknemers heb gecoacht en bedrijven op weg heb geholpen met HR-advies. En hoe ik het roer in 2021 opnieuw omgooide met een nieuw bedrijf: Vitaliteit & Veerkracht.
Maar die informatie kun je wel vinden op mijn LinkedIn-profiel. Ik denk dat het voor jou veel belangrijker is om je iets te vertellen over de hobbels op mijn levensweg. Want vanuit die ervaringen ben ik nu in staat om andere mensen te helpen. Misschien ook jou?
De hobbels op mijn weg: zorg, verlies en rouw
Onze dochter heeft jarenlang intensieve zorg nodig gehad. Zonder duidelijke diagnose, maar voor verschillende onderzoeken en ingrepen gingen we ziekenhuis in en ziekenhuis uit. Inmiddels is ze volwassen en gaat het goed met haar, maar haar jonge jaren waren pittig, voor haarzelf, maar zeker ook voor haar broer en voor ons als ouders. Ook heb ik van heel dichtbij meegemaakt wat het verlies van werk en gezondheid met je kan doen. Zelf ben ik mijn broer en vader vlak na elkaar verloren. Er knapte iets in me toen mijn broer een eind aan zijn leven maakte en mijn vader slechts acht weken later overleed. Toch bleef ik, ook toen, vooral voor anderen zorgen. Voor mijn moeder, m’n man en kinderen. Mijn eigen verdriet heb ik geparkeerd. Ik gunde mezelf geen tijd om te rouwen. Ik vond dat ik sterk moest zijn. Er voor iedereen moest zijn. Maar daarmee zorgde ik niet goed voor mezelf.
Een jaar ertussenuit
Pas een paar jaar later besefte ik dat ik iets moest gaan doen om overeind te blijven. Ik besloot er een periode tussenuit te gaan. Een moeilijke beslissing, want een tijd lang niet werken brengt behoorlijk wat onzekerheid mee als je zelfstandig ondernemer bent. Toch voelde het als de enige keuze die ik had. Ik was inmiddels vijftig en het was de hoogste tijd om te leren beter voor mezelf te zorgen. Mijn sabbatical duurde uiteindelijk een jaar en bleek een keerpunt in mijn leven.
Wat ik dat jaar gedaan heb? Vooral niets. Of eigenlijk alles. Want door geen plannen te maken en weinig verplichtingen te hebben, kwam er eindelijk rust en ruimte om te rouwen. Om stil te staan bij wat ik nu echt nodig heb. Om te leren voor mezelf te zorgen. Ik herontdekte bijvoorbeeld hoe belangrijk de natuur voor me is en heb ontzettend veel gewandeld. En dat doe ik nog steeds.
In dat jaar heb ik ook de verdiepingsopleiding stress- en burn-out coach gevolgd en ben ik gestart met de opleiding tot OERsterk coach. Daarin kwam alles voor mij bij elkaar. En daar is de basis gelegd voor Vitaliteit & Veerkracht.
Sterk en kwetsbaar
Mijn ervaringen hebben me sterker gemaakt en mij geleerd dat ik ook kwetsbaar mag zijn en om hulp mag vragen. Ik ben er nu nog steeds voor anderen, maar ik zorg eerst goed voor mezelf. Of het niet egoïstisch is om voor jezelf te kiezen? Nee, ik denk dat het nodig is om goed voor jezelf te zorgen. Daardoor kan ik juist een betere coach zijn, een leukere partner, een goede moeder, een fijnere vriendin. Met alles wat er op mijn pad kwam, vond ik het leven vaak best zwaar. Nu leef ik een stuk lichter. Niet dat er nu geen zorgen of obstakels zijn, integendeel. Maar ik voel me vitaal en veerkrachtig. Door op alle gebieden goed voor mezelf te zorgen, ben ik in staat om goed om te gaan met wat er ook nu op mijn (levens)pad komt.
Wat je verder nog moet weten
Als we samen op pad gaan, doen we dat vanuit Koekange, een klein Drents dorpje, tussen Hoogeveen en Meppel. In de oude garage van het boerderijtje, waar we tijdens mijn sabbatical naartoe verhuisden, heb ik mijn praktijkruimte gebouwd. Een soort Tiny-house, met uitzicht op de landerijen. Hier voel ik me thuis.
Leven op een boerderijtje, midden in de natuur, het was een lang gekoesterde droom die nu werkelijkheid is geworden. Samen met asielbeesten poes ‘Poes’ en hond ‘Bink’ (met een grappig Ilja Gort-sikje) en een heuse moestuin. Ik vind het heerlijk om in de tuin te werken en met m’n blote handen onkruid te trekken en de lekkerste kruiden, pompoenen en courgettes te oogsten. En als ik even niet weet hoe het verder moet in de moestuin vraag ik tips aan een oud dametje hier in de buurt, voor wie ik de boodschappen doe sinds corona.
Of ik nu een echt Drents boerinnetje ben? Als ik met m’n laarzen in de modder sta voelt het soms wel zo. Maar ik vind het ook heerlijk om af en toe even te shinen. Dan trek ik m’n roze pak en hakken aan of ga ik helemaal uit mijn dak om te zingen en dansen op muziek uit de jaren 80. Het leven omarmen en dankbaar zijn voor de mooie dingen. Dat is nu mijn levensmotto.
